سلام احمد بورقاني، خدا رحمتت کند. خيلي آدم حسابي بودي.اکنون تو مرده يي و ما مرده ها زنده هستيم (با اجازه از دکتر شريعتي براي تغيير جمله،) حالا که جمله را تغيير داده ام بگذار کلاً عوضش کنم. اکنون تو مرده يي و اين ردصلاحيت شده ها زنده هستند، راستي احمدجان، شما که قبل از مرحوم شدن اعمال حسنه زياد داشتي چرا براي مجلس هشتم ثبت نام نکردي؟ ردصلاحيتت مي کردند به باقيات صالحاتت افزوده مي شد“ احمد بورقاني عزيز، راستش اول به خودم گفتم اين نامه را ننويس، با مرگ که شوخي نمي کنند، بعد ديدم تو عمدتاً با همه چيز شوخي مي کردي. اساساً آدم خيلي شوخي بودي. گمان مي کنم حتي مرگ را هم جدي نمي گرفتي تا اينکه مرگ جداً تو را گرفت،من شرمنده ام اما گمان مي کنم فوت تو يک مقدار مشکوک است. احتمالاً دوستان زحمت کش و عدالت محور ما کشف خواهند کرد که تو عمداً در اين برهه حساس زماني بالکل فوت کرده يي تا بدين شکل اصلاح طلبان را که مظلوم نمايي مي کنند، بيشتر مظلوم و آخي و طفلکي و“ نشان بدهي. حالا تا دوستان مشغول اکتشاف و استخراج توطئه حتي از مردن آدم ها هستند من حدس شخصي خود را از اين موضوع برايت مي نويسم. اگر درست بود که يک شب بيا به خوابم بگو دمت گرم، اگر غلط بود که لازم نيست بيايي به خوابم. در زمان زنده بودن شوخي هاي بي تربيتي مي کردي، بگذار راحت بخوابيم. هرچند خوب براي خودت راحت خوابيده يي ها، اما حدس من؛ تو از اين زمين کندي و رفتي آن بالا، رفتي آن بالا تا از نزديک شاهد باشي از اون بالا کفتر ميايه، احمد عزيز، آقاي بورقاني، تمام مطبوعات به تو به خاطره همان يک سال و اندي معاونت ارشادت مديونند (خالي هم نمي بندم) اما قبول کن چه کسي امروز دغدغه مديون بودن به ديگران را دارد که حالا مطبوعاتي ها داشته باشند؟، پس به حساب بي معرفتي ما نگذار قبول داري که خيلي خريم اگر در اين اوضاع معرفت داشته باشيم، احمد آقاي بورقاني، نمي دانم آن دنيا DHL، يا پست پيشتاز دارد يا نه، اگر اداره پست آنجا هم مثل مال خودمان است خودت را سختي نده و جواب نامه را نفرست. من خودم به آسمان نگاه مي کنم و لابه لاي کفترها سعي مي کنم چيزهاي خوب را هم ببينم، از جمله چهره تو، که آن بالا باز هم مثل هميشه مي خندي. راستي هرکس مي مرد تو يک مطلبي مي نوشتي. يک ستون براي ويژه نامه ات خالي مي گذاريم، مطلب يادت نرود عزيز.